Po szumnych zapowiedziach i późniejszym, kilkutygodniowym milczeniu na ten temat, mogę stwierdzić: nie palę. Gdy tygodniami przygotowywałem się do tego aktu desperacji i próby siły silnej woli (bo silna wola może być słaba lub silna, tak jak słaba wola, która może być słaba lub silna), to ciągle coś mi w tym przeszkadzało, a to nerwy, a to nawyki, a to towarzystwo w pracy, a to towarzystwo po pracy, a to brak towarzystwa po pracy, a to przerwy podczas prób zespołu, a to tysiące innych powodów, które świadczą o tylko tym, że nie chciałem przestać. Ktoś dociekliwy i znudzony tym bełkotliwym wstępem do mętnego wywodu może z niecierpliwością zapytać, to jak to się stało, że w końcu przestałeś. By nieco złośliwie odwlec odpowiedź i spotęgować, taka mam nadzieję, ciekawość, wstawiam w tym miejscu dygresję na temat walki ze złymi nawykami. Otóż, nie zawsze warto walczyć z nimi na siłę. Czasem mogą one, w zupełnie niezamierzony sposób, pomóc w realizacji trudnych zamierzeń. Od dawna wiadomo o tym, że lenistwo gatunku ludzkiego jest głównym motorem postępu technicznego. Zawsze kombinujemy, jak coś robić, by się nie narobić, stąd te wszystkie wyręczające nas w wysiłku fizycznym maszyny jak i zmuszające nas, lecz już w komfortowych warunkach przytulnych siłowni, do wysiłku urządzenia. W pewien listopadowy wieczór sytuacja postawiła mnie w obliczu braku papierosów i prawdziwego dylematu, albo wyjść w słotę i chłód do odległego o 200 metrów od domu sklepu, albo dać upust wrodzonemu lenistwu i dać sobie spokój... i brak ruchu. Czy warto zaserwować organizmowi ruch, chłód, niewygody, by poczuć w płucach duszącą przyjemność i poddać się złośliwości zewnętrznej i wewnętrznej. Zrobiłem to, co zazwyczaj robię, czyli nic. By stłumić wrzask nałogu łajającego mnie za brak działania w celu nakarmienia głodu nikotyny (a "przykazanie" mówi, głodnego nakarmić, czy zatem zgrzeszyłem wobec samego siebie? - jeśli tak, to już to sobie wybaczyłem), poszedłem wcześniej spać. Rankiem... 4:50, jak zwykle byłem spóźniony i z powodu wprowadzenia elektronicznej kontroli wejść do zakładu, co praktycznie wyklucza możliwość niezauważonego spóźnienia do pracy, nie zajechałem po papierosy. W pracy po poprzednich próbach rzucania palenia, byłem już spalony jeśli chodzi o żebractwo papierosowe i było mi po prostu wstyd prosić o fajki pod, ciągle tym samym, powodem ich braku. I tak suma złych i dobrych cech charakteru (lenistwo, obowiązkowość, empatia, poczucie wstydu), będących w zdrowym balansie wewnętrznej równowagi, spowodowała kilkunastogodzinną przerwę w paleniu. Potem pozostała już tylko wewnętrzna konstatacja, "O! , może to wykorzystać i nie palić..." I tak jakoś poszłoooooo...
Bieżący komentarz
Nie lubię kopania po kostkach, ale temu staremu pająkowi należy się .... Swymi obsesjami oplata kraj, oplata sumienia, nagina reczywistość do swych starczych wizji. Resza posłusznych i bezrefleksyjnych zombi realizuje jego pomysły....
Cytat tygodnia
"Ale mężczyznom czegoś brakuje, nawet tym najsympatyczniejszym. Jakby cały czas byli nieobecni, jakby nie mogli zapamiętać, jak się nazywają. Za bardzo bujają w obłokach. Przestają widzieć, co maja pod nogami. Nie umywają się do kobiet, poza tym, że lepiej radzą sobie z samochodami i lepiej graja w futbol, a więc mają to, czego brakuje nam do doskonałości, no, czyż nie?" Margaret Atwood "Opowieść podręcznej"
I właśnie dla tego wolę kobiety od mężczyzn :)
*****
Raporty z przesłuchań
czyli co w mych odtwarzaczach piszczy
***
Muzyka spod igły
Winylowy kąt
Punkowi hardcore'owcy z Pittsburgh'a, choć płyta dość ciężka i wolna jak na typowy punk, ale łoją zdrowo, że aż miło. Trzecia płyta w dyskografii Code Orange "Forever": z 2017 roku.
Po pięćdziesięciu latach znajomości w końcu nagrali wspólną płytę i do tego świetną. Chic Corea i Steve Gadd pokazują na niej co oznacza pojęcie jazz bez granic... Chic Corea + Steve Gadd Band "Chinese Butterfly" z 2017 roku. Chick Corea & Steve Gadd - Like I Was Sayin' ... i mój ulubiony kawałek: Chick Corea & Steve Gadd - Wake Up Call
9 marca 2018 roku ukazała się nowa płyta Jimiego Hendrixa. Znalazło się na niej 13 utworów z czego 10 nigdy nie publikowanych. Tak spuścizna tego geniusza gitary powoli wychodzi z najciemniejszych zakamarków wytwórni płytowych. warto posłuchać tych nagrań nigdy nie przeznaczonych do publikacji by zobaczyć Jimiego w pełnej krasie.
Tydzień za kółkiem zacząłem tradycyjnie i melodyjnie płytą The Beatles "Past Masters". To kompilacja z 1988 roku i chyba pierwsza płyta Beatlesów wydana na kompakcie. Uzupełnienie dyskografii, zawiera wszystkie nagrania, które nie trafiły na duże płyty zespołu, strony A i B singli, czwórki.
Muzyka dance i elektronic w synthpopowym zespole, którego współtwórcą jest wokalista The Dillinger Escape Plan, czyli bardzo mocnej kapeli w której częściej krzyczy niż śpiewa. Tu zupełnie inne i... całkiem ciekawe oblicze. Ciekawy i zaskakujacy projekt, The Black Queen, Grega Puciato (The Dillinger Escape Plan), Stevena Alexandra (Nine Inch Nails, Ke$ha) i Josha Eustisa (Telefon Tel Aviv). The Black Queen - Thrown into the Dark The Black Queen - Your Move
Kolejny Rammstein "Reise, Reise" z 2004 roku. Równo, mocno, po niemiecku, to zalety. Płyta nie najlepsza, ale też i nie najgorsza, równy poziom z jednym przebojem, a może nawet dwoma. Do samochodu... rewelacja !!
Ta płyta z pewnością nie jest najlepszą w dyskografii Offspring, a nawet jedną ze słabszych, w moim odbiorze. Prawie nic na czym można ucho zaczepić. The Offspring "Splinter" z 2003 roku. Z zespołu grającego punk (?) pozostał komercyjny gniot.
EP-ka "Hybrid Theory" z 1999 roku Linkin' Park. Pierwsze wydawnictwo pod tą nazwą, poprzednia to Xero. Jest niedostępna w sklepach, można ją dostać jedynie po dołączeniu do fanklubu Linkin Park Underground lub na aukcjach internetowych. Muzyka nie tak jeszcze przebojowa jak na następnych płytach. Linkin Park - Carousel Linkin Park - And One
Gratuluję, w tym wypadku ważna była nie droga, tylko ostateczna decyzja, która z niej powstała. Chociaż droga też ciekawie w sumie Ci wyszła. :) Powodzenia na kolejnych etapach odzwyczajania się, podobno nałóg ściga dość długo.
Straaasznie długo Ci z tym zeszło.
OdpowiedzUsuńAle za to (na razie) skutecznie
Usuń:)
OdpowiedzUsuńGratuluję, w tym wypadku ważna była nie droga, tylko ostateczna decyzja, która z niej powstała. Chociaż droga też ciekawie w sumie Ci wyszła. :)
OdpowiedzUsuńPowodzenia na kolejnych etapach odzwyczajania się, podobno nałóg ściga dość długo.
Wiem, już rzucałem... Dopadł mnie po kilku latach.
Usuń.
OdpowiedzUsuń