piątek, 27 czerwca 2014

Dziś donosy z głowy ..... czyli z niczego

Umysł wciąż tworzy różne scenariusze, wciąż pracuje, bez chwili wytchnienia. Co będzie gdy to ...., co będzie gdy tamto ....  A przecież wiem, że będzie co ma być. Jaką maskę włożyć dzisiaj, kim dzisiaj być? Jak i CZY zmieniać swą przyszłość? 
"I'm going through changes"
.................................................
"Tysiące twarzy, setki miraży
To człowiek tworzy metamorfozy ...."
Wciąż włącza się to muzyczne myślenie. Każdą z sytuacji opisuje śpiewana przez kogoś, gdzieś i kiedyś piosenka. Sypać mogę jak z rękawa lub z głowy, czyli z niczego.
Śpiewamy o swych przeżyciach, radościach i cierpieniach od zawsze. Od tysięcy lat człowiek przeżywa te same rozterki, rozczarowania, nieszczęścia i szczęścia. Chcemy by następne pokolenie uniknęło naszych błędów, nie przeżywało naszych cierpień. Ono wciąż jednak zbacza z prostej, wytyczonej przez nas ścieżki szczęścia, na własną, wyboistą i pełną rozczarowań. Skoro to samo wydarza się wciąż i wciąż ludziom, to powinny być na to jakieś recepty, wzorce rozwiązań i zachowań. I są, tylko dla czego nie zawsze działają? Przecież gdyby działały, to znawcy psychiki ludzkiej (czy duszy?), znający dobrze te mechanizmy, sami byli by ludźmi szczęśliwymi ........... Przyjrzyjmy się psychologom i psychiatrom ...... Są? 
Zawsze zdarzy się jakiś błąd, bo mylić się jest rzeczą ludzką. Nie mylą się tylko bezmózgie i nieczułe maszyny.
Im bardziej więc mylę się i błądzę, tym bardziej jestem człowiekiem?
*****
Czasem odzywają się duchy dawno umarłej rzeczywistości. Przez przypadek zetknąłem się z kopiami esbeckich akt. Znalazłem tam swoje nazwisko. Nabrałem pewności do tego, co od dawna podejrzewałem. W moim najbliższym otoczeniu była osoba która donosiła sb-cji w stanie wojennym i domyślam się kto to był. Wolał bym go nie spotkać, bo nie powstrzymał bym się od dania mu w ryj .... a potem pewnie bym "wybaczył" i zapytał o motywy.
*****
W końcu wybrałem się znowu na jakiś koncert. 
Zapowiadał go, umieszczony w sieci, taki oto plakat:


Amerykańska folk punk orkiestra, brzmiało bardzo zachęcająco. I w sobotni wieczór poszedłem, zachęcony przez znajomego z facebooka, którego znam także w realu :) Mała sala na Węglówce nazwana Garage Land bez trudu pomieściła te kilkanaście ... a może nawet kilkadziesiąt (ponad dwadzieścia) osób. Bez trudu i bez ryzyka błędu mogę stwierdzić że byłem najstarszym widzem. Małą ilość widzów i pewną siermiężność tej "jaskini" niezależnej młodej kultury (powstaje tam właśnie studio nagrań) wynagrodził z nawiązką eksplozywny koncert. Zobaczyłem nieskażoną nalotem komercji autentyczną radość grania, niesamowitą żywiołowość wokalną popartą żywiołowością akustycznego instrumentarium. Młodzi artyści swym wyglądem przypominali barwne (choć nieco zaniedbane) ptaki, nieskrępowane żadnymi konwenansami dotyczącymi wyglądu i zachowania. Wyglądali jak postaci z filmu o hobbitach ......



Niestety nie wziąłem aparatu, a powyższe zdjęcia znalazłem w necie.

Młodzi amerykanie podróżują po świecie prezentując swoją i tradycyjną muzykę. Do nas dotarli pociągiem z Hiszpanii. Jak grają? Posłuchajcie nagrań z sieci, choć nie oddadzą przecież wrażeń z bezpośredniego kontaktu. Jako pierwsze, nagranie z telefonu, zrobione przez Janka Kempistego podczas koncertu na którym byłem:



A dalej już nagrania z innych "koncertów":






*****
Raporty z muzycznych przesłuchań
Mocno alternatywnie i post-punkowo zacząłem ten tydzień. Polski Cool Kids Of Death z pierwszej (moim zdaniem najlepszej) płyty "Cool Kids Of Death" z 2002 roku. Najbardziej buntownicza polska grupa i płyta początku XXI wieku. Dziś panowie wyrośli już z buntu i mają go dość, ale ja często wracam do tych nagrań bo tekstowo trafiają mnie mocno.
Potem dwie płyty zachrypniętego i szalonego barda, Toma Waitsa. "Piękne" melodyjne ballady i "psujący" je głos. Tom Waits "Blood Money" (2002) i "Alice" (Opera? 2003).
I tu (Alice) są te melodyjne melodie :)
Kolejną płytą był krążek zakupiony na koncercie o którym pisałem wcześniej. Kompilacja utworów, nikomu nieznanych, punkowo-folkowych kapel ... chyba ze Stanów. Opis płyty mazakiem i na kolanie (robione na kartce przez przemiłą i trochę "zawianą" wykonawczynię), więc wiadomości minimalne. Sexy Flail Compolation 2014 :
Feral Booty
Profane Sass - Wayfaring Stranger
Kansas lubiłem za jedną balladę, "Dust In The Wind" a wpadła mi w ręce płyta ich klawiszowca z 2005 roku. Nie ma tego uroku i muzyka rockowa trochę archaiczna, ale słuchać się da ;) Steve Walsh "Shadowman" z 2005 roku:
Steve Walsh - Steve Walsh
Steve Walsh - Shadowman
I z rozpędu, bez głębszego zamiaru, bo akurat była pod ręką, Płyta Lacuna Coil "Karmacode" z 2006 roku. Też bez zachwytu, dość melodyjny, solidny rock z mocnym damskim głosem:
Lacuna Coil - Our Truth
Lacuna Coil - Enjoy The Silence
Ta pyta dość głośno wdarła się do moich przestrzeni muzyczno-odsłuchowych. Methods Of Mayhem założyli raper TiLo i były perkusista Mötley Crüe, Tommy Lee. Tommy piosenki pisał w więzieniu, gdzie siedział za pobicie swej byłej żony Pameli Anderson. Grają (grali?) muzykę między rapcore i nu metalem. Takie rytmy dają pałer (power). Ja lubię .... choć nie za często. Pierwsza płyta z 1999 roku (druga ukazała się w 2010) "Methods Of Mayhem" (śpiewa na niej wielu znanych gości):
I następny niecenzuralny tekst:
Methods Of Mayhem - Proposition Fuck You
Po tych wszystkich fuckach zapragnąłem grzecznych chłopców i wrzuciłem klasyków rock'n'roll'a w wersji zwanej classic punk. Trzeba tłumaczyć kto to jest RAMONES ?? Dwie pierwsze płyty na jednym CD zostały przeze mnie wykrzyczane razem z Joeyem Ramone, aż do schrypnięcia. Ramones "All The Stuff And More - Volume One". Piosenki z pierwszej płyty znam na pamięć :) 
Ramones - Blitzkrieg Bop
Ramones - Judy Is A Punk
Jakiś jajcarz spisał powyższy tekst ;)
Ramones - Loudmouth
Następna wesoła piosenka opisuje pewien róg ulic w NY gdzie mężczyźni oddają się prostytucji:
Ramones - 53rd & 3rd
W sam raz na potańcówki:
Ramones - Let's dance
Ramones - Sheena Is A Punk Rocker

Do klika za tydzień :)


piątek, 20 czerwca 2014

Czego i Wam życzę ....

No to do ... pisania.
Eksperymantalność dzisiejszego pisania determinowana jest nie warunkami zewnętrznymi, ani wewnętrznymi, ale ich kombinacją. Czyli zewnętrznymi czynnikami które przeniknęły do mego wnętrza i powodują małe zamieszanie.
Bo czyż można przejmować się "czystym" zamętem zewnętrznym?
Mistrzostwa w piłce skopanej przez 22-óch maestrów kopania, nie potrafią mnie wciągnąć do swego kręgu. Niemoralne zarobki, niemoralne sumy tłoczone w zbiornik bez dna. Cały sport jest chory nieuleczalnie na komercjalizację.
Zamieszanie polityczne spływa po mnie. Czym się tu ekscytować. Poziom polityki, zupełnie przecież jak poziom większości naszej populacji, jest taki a nie inny. Widzę to przecież na co dzień. I to tylko oddaje nasz poziom, bo ci wszak posłowie są NASZYMI reprezentantami i my ich wybraliśmy spośród SIEBIE (przecież nie są "obcymi"). Cała ta klasa polityczna bardzo trafnie została sportretowana przez piewcę naszej rzeczywistości, Kazimierza Staszewskiego, w tych słowach: "Nie wierzę im kurwom jak psom" (KULT - Keszitsen kepet onmagarol) . I w pełni ten brak wiary podzielam .... od lewej do prawej strony.
Ja też już lepiej się czuję, czego i Wam życzę.
.
.
.
*****
Raporty z muzycznych przesłuchań
Dziennikarz, krytyk muzyczny, muzyk, absolwent kulturoznawstwa, DJ Laski Wyrywam, kiedyś członek The Car Is On Fire, trudno zliczyć talenty Borysa Dejnarowicza. Jest też kompozytorem który w 2008 roku wydał pierwszą własną płytę solową, ale nie wystąpił na niej jako muzyk. Płyta "Divertimento" zawiera pięcioczęściową suitę przenoszącą tradycje minimalizmu w muzyce do muzyki pop. Skomplikowane ? Warto posłuchać, bo niezła to muzyka na pierwszy rzut ucha folkowo-jazzowo z elementami ambient ;)
Wracam do wątków freudowskich w muzyce ;) Jeszcze jedna płyta jazzowego Pink Freud w odtwarzaczu. Tytuł sympatyczny, dobrze oddający ideę muzyczną płyty. Cieszmy się więc muzyką z krążka "Jazz fajny jest - remix & live" z 2004 roku. Wojtek Mazolewski i koledzy :
Druga płyta z dłuższego (mam nadzieję) cyklu wydawniczego "Marek Grechuta KONCERTY". Tym razem "Opole '76", zremasterowany koncert w Szkole Muzycznej, z nowym Anawa, w którym grali bracia Ścierańscy i Jan Kanty Pawluśkiewicz. Warto pisać że dobre ? A ponieważ nie znalazłem w sieci niczego z tej płyty, to występ z Opola z 1977 roku. Tekst wykorzystany w tej piosence jest autorstwa Witkacego.
Marek Grechuta - Hop szklankę piwa
Po intelektualnych zawijasach wróciłem do korzeni bluesowych w nowoczesnym wydaniu rządowego muła. Mam do nich słabość i bardzo lubię tę płytę. Bierze mnie od pierwszych taktów (Gov't Mule "Dose" z 1998 roku):
Gov't Mule - Blind man In The Dark
Gov't Mule - Thorazine  Shuffle
Gov't Mule - John The Revelator
Do poskakania (i skakałem za kierownicą) nadaje się "Revolving DOOR - dance hits & remixes" Crazy Town z kilkoma wersjami największego ich hitu "Butterfly". "Naprawdę słuchałem bez wstrętu i machałem głową, co można uznać za taniec w moim wykonaniu:
Crazy Town - Butterfly
Crazy Town - Revolving Door
Po tanecznym poskakaniu przyszła refleksja i spokojniejsza muzyka z pogranicza jazzu. Muzycznie z pewnością jest to jazz na niezłym poziomie, wokalnie to pop ..... Patricia Barber jest dobrą pianistka i przeciętną wokalistką. Wolę gdy gra nie śpiewając, ale takich utworów jest mało na płycie. Patricia Barber "Split" z 1997 roku.
Patricia Barber - Easy To Love
Patricia Barber - Too Late Now
A potem już tylko "łomot" .... z dwóch płyt odtwarzanych kilka razy. Jeden z niewielu przypadków gdy nagrana własnymi środkami płyta nieznanego zespołu (reedytowana przez wielką wytwórnię) odniosła wielki sukces. Ostrzy jak brzytwa Godsmack z debiutanckiej płyty "Godsmack" (pierwotnie "All Wound Up") z 1998 roku. Jest to jedna z tych płyt które wypróbowują wytrzymałość głośników i szyb w samochodzie ;)
Godsmack - Moon Baby
Godsmack - Whatever
Godsmack - Keep Away
A przy tym nagraniu nie potrafię nie śpiewać .... i ryczę razem z Sully'm 
"I'm not the one who's so far away
When I feel the snake bit enter my veins.
Never did I wanna be here again,
And I don't remember why I came."
Godsmack - Voodoo
Odmóżdża wzorcowo !!!!!!
Na koniec maszerowałem przy dźwiękach pięknego, kipiącego romantyzmem, języka Goethego. Ktoś tego nie zna? Słoweńcy Z Laibach (niemiecka nazwa Lublany) w oryginalnych przeróbkach światowych przebojów, które przyniosły im sławę. Za swoje prowokacje otrzymali zakaz koncertów w (byłej) Jugosławii. Zasłuchałem się z fascynacją i naprzód maaaaaaaaaarsz !!!!! Gałki w prawo zwrot !!!!! Laibach "Opus Dei" z 1987 roku :
Laibach - Leben heisst leben
Laibach - Geburt einer Nation

Do klika za tydzień.

piątek, 13 czerwca 2014

Stoję na balkonie, palę papierosa ....

Poniższy tekst jest "literacką" fikcją. Wszelkie podobieństwo do autentycznych zdarzeń i postaci jest przypadkowe .... czasem.
*****
Obiecałem że w końcu umrę w tym poście, więc do dzieła:
Stałem więc na balkonie, nie paliłem, bo przecież rzuciłem, a pod balkonem nie Warszawa a Białystok. Stałem jednak na balkonie nucąc pod nosem tę piosenkę i nawet nie chciało mi się palić. Wieczorne słońce rozsiewało jeszcze resztki ciepła. Byłoby miło, gdyby nie jaskółki. Uparły się na latanie wokół bloku i co kilkanaście sekund przelatywały obok mnie z dzikim i przejmującym piskiem. Sąsiednie budynki wzmacniały ten dźwięk jak w studni. Swoje dokładały tez dzieci bawiące się na placu zabaw. Cóż za dobry wieczór...... Ja byłem jednak zadowolony, czując niemal fizycznie jak to co trzymało mnie tak długo w pewnym stanie nienormalności, powoli opuszcza mą głowę. Jeszcze nie jest idealnie, ale cóż za ulga. To tak jakby obce ciało opuszczało mój organizm. Znowu odzyskuję własną świadomość! Znowu mogę myśleć jak ja. Stworzyłem sobie swój własny obraz świata, swój własny świat, w którym żyłem. Ocierałem się o rzeczywistość, ale przecież mnie ona nie dotyczyła.
Ja miałem własną, stworzoną w moim umyśle. i postępowałem zgodnie z jej logiką. Nie docierały do mnie prawdy, które dla wszystkich innych były oczywiste. 
Czasem nadchodzący smutek ma piękną twarz szczęścia i paraliżuje przenikliwym zimnem obojętności, wyrachowaniem skoncentrowanym na rozwiązaniach. Dobrze gdy te rozwiązania dotyczą tylko nas, gorzej gdy dotyczą uczuć innych ludzi, nieświadomych uczestników tej "gry". Chodzenie "na skróty" z życiu nie zawsze się sprawdza. Osiągamy efekty, ale czy w ostatecznym rozrachunku, na pewno te zamierzone? Gdy się jest w ciągłym pędzie, można tego nie zauważyć, ale kiedyś w końcu pęd ustanie i przyjdzie  czas na refleksję.
Ja przestałem bać się przyszłości, bo przecież każdy jej wariant już przeżyłem .... w swojej głowie. Nawet własną śmierć.
Cieszę się każdym "dodatkowym" dniem życia.
Dochodzę do wniosku że w tej chwili czuję się zadowolony, a nawet w pewnym stopniu szczęśliwy. Gdzieś na dnie tego zadowolenia gra jednak cicho pogrzebowy marsz. Słychać zawodzenie płaczek a żałobnicy zaczynają zbierać się na ceremonię.
A może po prostu już umarłem .....
...........................................
By narodzić się w następnym poście.
*****
Raporty z muzycznych przesłuchań
Starutkie nagrania z występów Toma Waitsa z lat 70-tych, wydane na płycie "Drunk On The Moon". Z występów, a nie koncertów. Tom opowiada, gada i czasem śpiewa. Zdecydowanie dla wielbicieli, bo dźwięk, delikatnie mówiąc, taki sobie.
Coś dla wielbicieli damskich ... talentów. Trzy GITARZYSTKI zebrane na jednej sesji. Sue Foley, Deborah Colleman i Roxane Potvin nieźle dają czadu. A że wszystkie panie grają bluesa, jest to czad bluesowy. Warto, warto posłuchać z czystej ciekawości bo .... muzyka przeciętna, ale sympatycznie gitarowa. Sue Foley, Deborah Colleman i Roxane Potvin "Time Bomb" z 2007 roku.
I znowu KoЯn. Tym razem z płyty "Follow The LEADEЯ". To jeszcze z tego dobrego, mocnego okresu. Rok 1998 a panowie łoją tak:
Potem szybko przemknął przez odtwarzacz klasycznie metalowy Spartan Warrior. Kiedyś lubiłem taka muzykę, dziś już nie. Doceniając, przesłuchałem raz i nie wróciłem..... Spartan Warrior "Spartan Warrior" z 1984 roku. Bardzo przypominają wczesny Judas Priest.
Kawałek świetnej i świetlanej historii naszego jazzu. Skład .... marzenie, muzyka .... dobra :) Klasyczny jazz? Wówczas z pewnością uważany za nowoczesny. Ja lubię takie stare dźwięki i TYCH MUZYKÓW. Płyta z serii Poljazz, "Moving South" z 1973 roku.
Wojciech Karolak - organy Hammonda, organy Farfisa
Michał Urbaniak - saksofon sopranowy, skrzypce, Barcus-Berry Violectra
Czesław Bartkowski - perkusja
Słuchamy !!!
Wojciech Karolak Michał Urbaniak Czesław Bartkowski - Molowe koty
Wojciech Karolak Michał Urbaniak Czesław Bartkowski - Piasek
Jeszcze jedna jazzowa płyta legendarnego muzyka. Genialny basista który odszedł przedwcześnie i w dość "głupi" sposób, Jaco Pastorius. Zrobił dla gitary basowej to, co Hendix dla gitary elektrycznej. Zmienił zupełnie historię tego instrumentu. Jaco Pastorius "Word Of Mouth" z 1981 roku, wznowiony przez Japończyków.
Jaco Pastorius - Word Of Mouth
Jaco Pastorius - 3 Views Of A Secret
W końcu trochę czadu. Metalowa muzyka alternatywna brzmiąca trochę jak złagodniały Slipknot (gdy zajrzy się w biografię grupy, nie dziwi ten fakt). Brzmieli w mych odtwarzaczach GŁOŚNO i rytmicznie. Stone Sour "Come What (Ever) May" z 2006 roku. Czasem łoją:
Stone Sour - 30/30-150
A takie "ładne" kawałki dały im status złotej płyty w kilku krajach:
Stone Sour - Through Glass
Znowu wracam do szwedów z Opeth z najlepszego okresu ich twórczości. Płyta która odniosła (zasłużenie) największy sukces, "Blackwater Park" z 2001 roku. Progresja i death metal i growling na przystępnym i wysokim poziomie:
Opeth - The Leper Affinity
Opeth - Bleak
Ale są też takie piękne? melodie:
Opeth - Harvest
Ci Hiszpanie grają takie nie wiadomo co, ni jazz, ni rock, ni muzykę klasyczną ... czyli scena Canterbury. Sami oceńcie czy da się słuchać, ja muszę mieć na to nastrój.
Planeta Imaginario i płyta "Optical Delusions" z 2011 roku:
Planeta Imaginario - Collective Action
Utwór o jakże zachęcającym tytule :)
Planeta Imaginario - The Garden Of Happy Cows (El jardin de les vacas alegres)
Na koniec tygodnia utknąłem przy jednej płycie. Płycie ratunkowej. Ich płyt mogę słuchać zawsze i wszędzie i nie nudzą się, a na tej jest parzcież Sober (Trzeźwy). TOOL z płyty "Undertow" z 1993 roku.
Ulubiona wersja koncertowa:
TOOL - Sober
I wersja z tej płyty:
TOOL - Sober
Cała płyta jest doskonała:
TOOL - Swamp Song
"This bog is thick and easy to get lost in,
Cause you're a stupid, belligerent fucker,
This bog is thick and easy to get lost in,
Cause you're a dumb and belligerent fucker,
I hope it sucks, I hope it sucks, I hope it sucks you fucker,
I hope it sucks, I hope it sucks, I hope it sucks you down"

I inne miłe piosenki:
Do klika za tydzień.

piątek, 6 czerwca 2014

Piszę tylko dla Ciebie

Dzisiaj raczej luźne notatki przygotowane do rozwinięcia. Próbuję pozbierać się trochę po tym co działo się WE mnie w tym tygodniu i trudno mi jeszcze logicznie myśleć. Ciekaw jestem czy tu bywasz, czy to czytasz. Bo jeśli piszę w próżnię, to też dobrze .... Chociaż w zasadzie robię to tylko dla Ciebie ....................... kimkolwiek jesteś.
*****
Rytuały, zasady, schematy, przykazania. Jak w tym gąszczu pozostać sobą. Gdy przy podjęciu każdej decyzji do uszu sączą ci swe rady wszystkie siedzące ci na ramionach postaci, towarzyszące ci od pierwszych świadomych chwil, rytuały, zasady, schematy, przykazania. Czy na pewno postępuję zgodnie z tym co mi wpojono, czy na pewno nie nie łamię jakichś zasad, przykazań, czy postępuję zgodnie z rytuałem, czy nie wyłamuję się zasługując na potępienie. Czy decyzja którą podejmuję, jest moją decyzją, czy wynika ze strachu przed odrzuceniem, choć wiem że nie do końca tak chcę. Co zwycięży, czy starach, czy moja potrzeba ..... Za dużo myśli, za mało wyborów i działań. Przekleństwo ludzi myślących. Ludzi słabych?
*****
Piszę pod własnym nazwiskiem, bo już dawno przestałem się wstydzić tego co czuję. 
Tak jak nasza muzyka, którą gramy w zasadzie dla siebie.
To nie ma mieć rąk i nóg, to ma wyrażać emocje, prawdziwe emocje.
Wolę poczuć ten dreszcz śpiewając o czymś, niż szczerzyć zęby z radości śpiewając o niczym. Przeżywać smutek który czuję, niż udawać radość której we mnie nie ma. Jeśli kiedyś jeszcze ją poczuję, może wtedy spróbuję to wyśpiewać. Widzę że rozumieją to tylko ci, którzy też to czują. Gdyby wszyscy w pełni rozmieli innych, podzielali ich uczucia i poglądy, żylibyśmy w raju? A może w przewidywalnym piekle? 
Przygotowujemy  się do wejścia do studia. Szykuje się następna porcja niewesołych piosenek, dość trudnych, co przy naszym poziomie wykonawczym stwarza poważne problemy. Ale ćwiczymy !! Może na gwiazdkę znowu zrobimy sobie prezent.
*****
Kupiłem sobie nową zabawkę. Chcę się nauczyć nią bawić. Oto nieśmiałe pierwsze próby.


Dach .... często tu bywam.



Trochę przytłoczony.



Spokojny zachód oglądany z dachu.



Koniki .... hodowane na mięso.



Jesteś szalony !!!



A z tyłu jeden wesołek.



Dobre miejsce na chwilę zadumy.
*****
Raporty z muzycznych przesłuchań
Muzyczny początek tygodnia to kontynuacja poprzednich tematów dźwiękowych. Pogodno i płyta z 2007 roku "Opherafolia". Kolejna porcja żartów i dobrej muzyki:
I znowu punkowy, yassowy, jazz. Pink Freud "Sorry Music Polska" z 2002 roku. Panów lubię bardzo ;) Panom .... bardzo dziękuję ...
A czyj to cover ???
Ballady przecudnej urody ... też na tej płycie są. Mój ideał wokalny ;) Tom Waits z płyty "Used Songs 1972 1980" Można się zakochać w tej chrypie. Ja już się zakochałem dawno temu:
Kolejna płyta zagościła w odtwarzaczu na dłużej. Słuchałem sam, bo mało kto wytrzymuje growling. Opeth robi to wyjątkowo stylowo. Gdy ci Szwedzi rozpoczęli współpracę ze Stevenem Wilsonem, przyszedł sukces komercyjny. Płyta której słuchałem "Deliverance" z 2002 roku jest chyba najcięższą w ich dorobku, a grają progmetal i death metal i to na tej płycie w końcu słychać. Wyjątkowo ją lubię i niech nie przeraża was nomenklatura, po prostu spróbujcie posłuchać. Wspaniałe są kontrasty między częściami łojonymi i spokojnymi, melodyjnymi.
Opeth - Deliverance
Opeth - By the Pain i See in Others
"Issues" grupy KoЯn odniósł największy sukces komercyjny, ale czy jest najlepszy w ich dorobku? Kapela traci moc, łagodnieje, wyśpiewuje ładne melodie, pojawia się lelktronika. Mimo wszystko, ten album jeszcze lubię, bo słyszę wciąż to coś. Oczywiście że wybieram te najcięższe kawałki ....
KoЯn - Trash
Wake the fuck up !!!!!!!
KoЯn - Wake Up
Ta kapela znika i odradza się. Killing Joke to postpunkowa i industrialna muzyka. Znikają czasem ze względu na psychiczne problemy lidera, nagrywają gdy przyjdzie na to czas. Lubię i cenię, choć słuchać bez przerwy bym nie mógł. Killing Joke "Pandemonium" z 1994 roku.
Killing Joke - Pandemonium
Killing Joke - Millenium
Poprockowy Crazy Town na chwile trochę osłodził przeżycia. Sympatycznie się słucha tej mieszanki numetalu, hiphopu i popu. Przebojowo, nie trzeba myśleć. Płyta (jedna z dwóch nagranych) "Darkhouse" z 2002 roku .... dobra na .... jedno przesłuchanie. Wybieram te najmocniejsze kawałki (bo te lubię najbardziej):
Crazy Town - Battle Cry
Crazy Town - Take It To The Bridge
A pozostałe ??? na przykład :
Crazy Town - Drowning
Crazy Town - Hurt You So Bad

Do klika za tydzień.