Wstaję, idę do pracy .......

Wstaję, idę do pracy. Wracam (lub nie) na obiad, potem do pracy. Wracam wieczorem, wytrząsam ziarna z ubrania, z butów, z bielizny. Śpię, wstaję, idę do pracy. Wracam (lub nie) na obiad, potem do pracy. Wracam wieczorem, wytrząsam ziarna z ubrania, z butów, z bielizny. Śpię, wstaję, idę do pracy. Wracam (lub nie) na obiad, potem do pracy. Wracam wieczorem, wytrząsam ziarna z ubrania, z butów, z bielizny. Śpię, wstaję, idę do pracy ...............
..................................................................................................................................................................
Dla tego też nic innego nie jestem w stanie napisać. Mogę tylko wspominać minione już wakacje. No to do wspominania !!

Wakacyjny zachód słońca.

Pewnego dnia ujrzałem dziwną jasność ;o))

Leśna polana nad jeziorem. Kolega spotkał tam "nagusów". Niestety już ich więcej nie spotkaliśmy ;o((

Letni, wieczorny, sielski widoczek ;o))

Żegnam do następnego posta, ......... mam nadzieję .

*****

Muzyczne protokoły z przesłuchań.
Ciężki fizycznie tydzień, ale muzycznie miało być lajtowo, więc zacząłem go na jazzowo. Najnowsza płytka Pink Freud z tego roku, "Horse & Power". Spokojnie na niej nie jest, ale i tak o wiele przystępniej niż na poprzednich płytach. Płyta dobra, ja polubiłem ;o)) Taki mały żarcik z płyty, jest nawet wokal ........
Pink Freud - Horse And Power
 Z tej płyty nic więcej nie znalazłem (za świeża?, za trudna ?), tyko taki fragment koncertu:
Pink Freud Live
Kolejny polski wykonawca, patrząc na skład zespołu towarzyszącego, ceniony w świecie jazzowym. Ale nie mieszka w Polsce, tylko w NY. Na prawdę kolejna dobra Polska (?) płyta jazzowa. Adam Bałdych & The Baltic Gang "Imaginary Room" z 2012 roku. Młody, młody skrzypek (26 lat), a jaki już zdolny ;o)) (?) dla tego, że jest jedyny Polakiem w składzie który mu towarzyszy. Płyty słucha się bardzo przyjemnie i bez większego wysiłku (piszę o ludziach "zaprawionych" jazzowo)..
Adam Bałdych & The Baltic Gang - Cubism
Adam Bałdych & The Baltic Gang - The Room Of Imagination
Jednak ciągnie wilka do łomotu. Polska płyta zespołu Homo Twist "Demonologic" z 2005 roku, czyli powrót do dawnego wcielenia Macieja Maleńczuka. Reaktywowany zespół, z Titusem, ma na prawdę ciężkie brzmienie. Płyta zaczyna się nieźle, ale po pewnym czasie nuży. Te same powtarzane schematy z pierwszych płyt, podobne teksty i maniera Maleńczuka trochę mnie irytują. A może po prostu już go nie lubię, od czasu gdy został celebrytą ? Irytuje mnie też trochę jego łopatologiczna filozofia.
Homo Twist -  Demonologic Ale ten cover podoba mi się:
Homo Twist - Oni zaraz przyjdą tu Jak wypada w porównaniu z oryginałem ? Sami oceńcie:
Breakout - Oni zaraz przyjdą tu
Ech, ten Nalepa był jedyny w swym rodzaju ;o))
A na płycie Maciej M. śpiewa nawet po angielsku ;o))
Homo Twist - Me
Ten zespół nigdy mnie nie irytował, ale zawsze irytował wszystkich wokół, gdy słuchałem ich płyt. Od lat uwodzą mnie swymi zgrzytami i dysonansami, choć ten, ostatni ich jak na razie album, przynosi tych dziwnych dźwięków mniej. Jest chyba łatwiejszy niż inne, no cóż z wiekiem łagodnieją. A piszę o legendzie muzyki alternatywnej SONIC YOUTH i ich SZESNASTYM studyjnym albumie "The Eternal" z 2009 roku.Jak podoba się wam taki anty orgazm ?
Sonic Youth - Anti-Orgasm
Sonic Youth - Malibu Gas Station
Chociaż jeśli chodzi o tematykę gazstejszonową, to inny numer (Zappy) zawsze rzucał mnie na kolana:
Frank Zappa - Wind up Workin' in a Gas Station
A Kim Gordon (wokalistkę i basistkę) kocham za ten numer (z zupełnie innej starej płyty) .... gdy śpiewa że mnie kocha :
Sonic Youth - Drunken Butterfly
I do tego jest już wolna, bo w 2011 roku rozeszła się z mężem, wokalistą, gitarzystą i liderem Sonic Youth i zespół przestał istnieć (chyba?).
Tydzień kończę z Kornem, choć nie tak dobrym jak w poprzednim tygodniu. Płyta Korn z 2002 roku "Untouchables".. Wydana po świetnej "Issues". Nie ma już tej dzikości z pierwszej płyty, niby momentami łoją, ale jakieś komercyjne to łojenie. Tak zaczyna się okres działalności Korn'a, w którym płyty są coraz bardziej skierowane do "szerokiego" słuchacza, czyli coraz lżejsze. Następnych dokonań Korn'a, słucham już bardzo rzadko i bez większej przyjemności. Tej płyty też chyba nie lubię ;o(( No niby łoją:
Korn - Alone I Break
Korn - Blame