A com widział i com słyszał, dzisiaj trochę wam opowiem.

¡Hola!
Udało się !! Wyjechałem i wróciłem. Przeżyłem starty i lądowania czeskiego samolotu. Wytrzymałem "dziką" i męczącą jazdę, po kilkaset kilometrów dziennie, przez całą Hiszpanię  Noclegi w lepszych i gorszych hotelach, ale wszędzie z klimatyzacją w pokojach. Dni pełne wrażeń (estetycznych) można opisać kilkoma słowami: chodzenie, zwiedzanie, chodzenie, zwiedzanie, robienie zdjęć, chodzenie, zwiedzanie, przejazdy przez góry z niespotykanymi widokami, zakwaterowanie w hotelu, pobudka, chodzenie, zwiedzanie, zdjęcia, chodzenie zwiedzanie, przejazd do następnego miasta .....................  Wiem już co oznacza określenie "śniadanie kontynentalne" ....... Gdy Hiszpanie i inni turyści wychodzili na ulice (po 21), my kładliśmy się zmęczeni spać, bo następnego dnia pobudka o 6.00 i znowu, chodzenie, zwiedzanie ................ czyli "objazdówka" po Hiszpanii. Ale przyznam że było warto. Wrażeń mnóstwo i dobrych i tych gorszych, ale i tak w pamięci zostaną tylko te pierwsze. Pozostanie też pamięć o "Królach Katolickich(Los Reyes Católicos" (Izabeli I Katolickiej I Ferdynandzie II Katolickim) którzy przegnali z Hiszpanii muzułmanów i innych innowierców,"sponsorowali" wyprawę Kolumba i dziś są na ustach wszystkich przewodników wycieczek i postumentach.
Największa wrażenie zrobiła na nas (bo byliśmy tam razem z Renatką), Granada. Zarówno miasto i jego położenie jak i "ostatni bastion Maurów" La Alhambra. Ale inne wspomnienie z tego miejsca zostanie w pamięci na zawsze. Noc z flamenco w jednym z lokali w dzielnicy cygańskiej. O dziwo (przynajmniej dla mnie), muzyka była tylko tłem dla eksplozji emocji tancerzy i widzów. Tego nie sposób zapomnieć i żadne zdjęcia i filmy nie oddadzą tego, co przeżywa się na żywo, widząc emocje na twarzach, czując zapach i oddech tańczących. A wszystko odbywa się w "jaskini" (Venta El Gallo) wykutej w skale.
Zrobiłem tam bardzo dużo zdjęć i z trudem udało mi się wybrać około trzydziestu, by podzielić się z wami tym przeżyciem.
Czy choć trochę poczujecie tę atmosferę? Mam nadzieję że tak.
W tle możecie posłuchać mego ulubionego gitarzysty flamemco. Klasyka i wręcz pomnikowej postaci współczesnej odmiany tej muzyki. Nie domyślacie się o kim piszę? To Paco de Lucia !!!!!
Flamenco de Saura

Czas zacząć taniec !!!!

Jeszce cisza i ciemność. Widzowie po woli zajmują swe miejsca z kieliszkami wina w dłoniach.

Z ciemności wyłaniają się postacie i głos. Głęboki, gardłowy, schrypnięty.

Do męskiego dołącza kobiecy, też niski i schrypnięty. 
Nie wiem o czym śpiewają, ale wiem że o czymś dla NICH ważnym.

Pojawiają się tancerki.

 

A głos opowiada.

Następny tancerz, w tle gitara i charakterystyczny rytm flamenco, wybijany dłońmi przez wszystkich obecnych na scenie.

Ole !!!!!!!!!

Wszystko ogarnia rytm wystukiwany stopami i dłońmi, słychać okrzyki tańczących. TO jest FLAMENCO.

Na scenę wychodzi najmłodsze pokolenie ...... dziewczynka piękna jak aniołek.

Ale przeżywa jak dorosła kobieta.

Chwilami wygląda zjawiskowo.

 

Sala zapatrzona, zasłuchana, zauroczona.

I znowu wybuch rytmu, taniec, okrzyki, oklaski.

Na scenie kobieta "diablica".

Ole !!!! Ole !!!! Ole !!!

Jej ręce wiją się jak węże.

Jej ciało wije się w tańcu i przegina .....

 

Następna piękna tancerka.

I znowu rytm, taniec i kolor.

Czy te oczy mogą kłamać? Chyba TAK !!!!

Czy mogła by serce złamać? I to JAK !!!

 

Czasem przez rytm przebija się gitara.

Tańczy (chyba?, sądząc po wzroku z jakim obserwowała występ) mama "aniołka".

Nogi, nogi roztańczone ..... a raczej "roztupane".

 

Tańcz "piękny" cyganie .....

Chwilami trudno złapać go w kadrze..... i gdzie są jego ręce ?????

Ole !!!!!

Oj, było na co patrzeć ;o))

Wszystkie tancerki na scenie, I znowu rytm, taniec i kolor ... emocje.

Ole !!!!! Szkoda że to już koniec.

A przy wyjściu galeria wspomnień na starych zdjęciach.

Tak tworzyła się historia tego miejsca.

Jeszcze rzut oka na nocną panoramę (w tle widać oświetloną Alhambrę).

*****
W internecie znalazłem filmy kręcone przez turystów w tym właśnie miejscu. I choć oddają one w bardzo małym stopniu intensywność przeżycia, to zamieszczam linki do nich. Scena i lokal ten sam, ale tancerze i muzycy trochę inni (choć część z nich występowała również przed nami). Podczas występu obowiązuje zakaz filmowania .... w związku z czym każdy kto ma kamerę, filmuje aż mu się grzeją baterie.

Flamenco en Venta el Gallo, Granada

Granada
Dożo daje gra świateł, której w tych nagraniach nie ma.

*****
Raport z muzycznych przesłuchań.
Słuchałem dużo, bo sporo było przejazdów autokarem (najdłuższy ok. 600 kilometrów). W związku z tym nie będę was męczył całą masą linków, ale zaznaczę tylko wykonawców którzy zostawili jakiś pozytywny ślad w pamięci. Przede wszystkim zaprezentuję płyty kupione tam na miejscu, w Hiszpanii.
Pierwsza to łomot którego nie powstydził by się żaden mocny, anglojęzyczny wykonawca. Kapela nazywa się KTULU i właśnie wydała swą nową płytę "Makinal". W sklepie wzbudziłem konsternację , gdy poprosiłem sprzedawcę o coś na prawdę mocnego z hiszpańskiej muzyki. Pan grzecznie mi wyjaśnił, że w Hiszpanii to muzyka niszowa, ale jedną płytę znalazł. Oj ....... zaspokoił nią moją potrzebę słuchania dobrego łomotu !!! Posłuchajcie skrótu z całej płyty:
Ktulu - Makinal (Promo nuevo CD)
I jednego z nagrań ze starszego wydawnictwa, bo z tego nowego w necie (w całości) jeszcze nic nie ma:
Ktulu - Pura Vida
Poprosiłem też o mieszankę flamenco i jazzu. Tu było już dużo łatwiej i większy wybór. Ja wybrałem płytę pianisty Chano Dominguez-a "1993-2003" i nie zawiodłem się. Mieszanka w najlepszym stylu !!!

Chano Dominguez - Refrito

A tak gra na żywo:
Chano Dominguez - Oye Como Viene

Ostatnią z kupionych płyt, była dwupłytowa składanka  na której znalazły się nagrania trzech klasyków hiszpańskiej gitary. "Spanish Guitar Magic!  Segivia-Montoya-de Lucia". Trudno pisać o takiej muzyce, ale każdy gitarzysta powinien tego posłuchać i pomyśleć ile ma jeszcze do ćwiczenia.

Andres Segovia

Carlos Montoya

Paco de Lucia

*****
A co z innej muzyki było w odtwarzaczu MP4 pożyczonym od Pedrinio? Jak zwykle groch z kapustą, czyli łomot i ........... nie łomot.
Zacząłem od jazzu, bo to mnie uspokoiło w samolocie (nie lubię jak mi wszystko podchodzi do gardła).  Kenny Wheeler z płyty "What Now?" wydanej w 2005 roku to niezła i uspokajająca muzyka tego kanadyjskiego trębacza. W chwili nagrywania tej płyty (2005) miał 75 lat, więc trudno oczekiwać po nim szaleństw:
Kenny Wheeler - What Now?
Kenny Wheeler - Iowa City
Delikatne przejście od jazzu do jazzrocka, czyli Coloseum II i płyta z 1977 roku "Wardance". Tu już ani śladu bluesa, mieszanka jazzu i progresywnego rocka, strawna do dzisiaj:
Colosseum II - Fighting Talk
Colosseum II - Castles
Wszystkie ścieżki prowadzą do rockowego łomotu, który zawsze w końcu trafia do mego odtwarzacza. Potrafi mnie podnieść po ciężkim dniu, dając niezłego kopa. Tym razem był to polski Illusion z nowiutkiej płyty "The Best Of Illusion". Nie przepadam za bardzo za nimi, bo ich teksty to nie moja "poetyka", ale TE DWA kawałki coś kiedyś dla mnie znaczyły i do dziś dają dużą dawkę adrenaliny.
Illusion - Vendetta
Illusion - Nóż
A potem coś bardzo ciężkiego. Przestrojone w dół gitary Kyuss dwięczą mi w uszach od lat. Tu z płyty (EP) wydanej w 1977 roku "Kyuss/Queens Of The Stone Age". To chyba ostatnie wydawnictwo Kyuss i pierwsze kapeli która dzięki niemu powstała, czyli Queens Of The Stone Age. Cóż innego mogło mi się podobać jak nie cover Black Sabbath?
Kyuss - Into The Void
Queen Of The Stone Age - If Only Everything
Markiem Knopflerem nie będę was zanudzał, bo przy nim zasypiałem w autobusie.
Na dziś (bo muszę już kończyć, ale nadrobię za tydzień!!!) jeszcze coś co wprawiało mnie w dobry nastrój. Polski Indios Bravos to bardzo lekko-radosna muzyka, akurat na takie podróże. Indios Bravos z płyty "Mental Revolution (Extended Version)" z 2005 roku:
Indios Bravos - Mental Revolution
Indios Bravos - Pom Pom
Indios Bravos - Tak to tak