Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Ziggy Marley. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Ziggy Marley. Pokaż wszystkie posty

piątek, 12 stycznia 2018

Głodny jak...

     Jestem głodny jak pies... a ja jak wilk... Podobne frazy mające wyrazić jedno uczucie głodu, jednak znaczenie symboliczne zupełnie inne. Wilk jako wolne i dzikie zwierzę (coraz rzadsze) sam zaspokaja swój głód polując. Pies jako symbol wierności człowiekowi (psów jest coraz więcej), a więc jednak symbol niewoli i poddaństwa, dostaje pożywienie z rąk swego pana. Czy nie przesadziłem z tym psem i jego symboliką? Z punktu widzenia wilka z pewnością nie. Jak może oceniać istotę żyjącą w niewoli i jeszcze z tego zadowoloną, istota wolna i tępiona przez pana istoty niewolnej. Wilk jako symbol wolności fascynuje, chętnie podziwiamy go... w ZOO, bo jako wolne zwierzę budzi lęk i zupełne niezrozumienie swych pierwotnych instynktów, które my jako "cywilizowani" próbujemy w sobie wytępić, choć to one fascynują swą prostotą i jednoznacznością, której tak brakuje cywilizacji. Polujemy na dzikie zwierzęta dla przyjemności. Czy to jest miarą, symbolem postępu? Kiedyś, przy bardziej prymitywnych narzędziach do zabijania, zwierzę miało choć szansę na w miarę równy pojedynek z człowiekiem. Czy dzisiaj ma taką szansę?
Głodny jak wilk
Wierny jak pies
Dumny jak lew
Tchórzliwy jak zając
Najedzony jak świnia
Wolny jak ptak
Uparty jak osioł
Potulny jak baranek
Mądry jak sowa
Pracowity jak pszczoła
Sprytny jak lis
Zwinny jak kot
Zdrów jak ryba
Zły jak osa
Szuja jak człowiek
p.s. może ktoś przypomni mi jeszcze jakieś porównania, 
      proszę
*****
I takie koncertowe wspomnienie Obywatela NIP, w którym nadal pełnię funkcję wokalisty
Stara piosenka Krzysia Ostrowskiego w naszej aranżacji
Kołycz, kołysz...
*****
Bieżący komentarz
Kącik w którym czasem krótko skomentuję to, co dzieje się wokół, nie pozostając obojętnym politycznie, 
za co z góry przepraszam ... albo i nie ...

     Smutek ogarnia mnie, gdy myślę jakie są konsekwencje wstawania z kolan. Nie czuję, by ten kraj, jako "instytucja", był moim krajem. To jest (jeszcze) moje miasto, moja ziemia, moja ojczyzna, rozumiana jako ziemia przodków, ale już nie moja Polska. Dzień dzisiejszy to tylko wstyd i niepokojąca chęć odwetu. Ale wówczas będę jak ONI...


*****
Raporty z przesłuchań
czyli co w mych odtwarzaczach piszczy
*
Muzyka spod igły
Winylowy kąt

     Na początek znowu amerykańska formacja hip hopowa, Public Enemy z drugiej swej płyty "It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back" z 1988 roku. Album uważany za najlepszą płytę wszech czasów w tym gatunku.

     Po rapujących Wrogach Publicznych, też czarna muzyka lecz dużo bardziej osadzona w tradycji. Dr. John "Creole Moon" z 2001 roku. Dlaczego czarna, skoro doktor jest biały? Bo to blues i to nowoorleański, czyli zmieszany z jazzem. Głos Doktora jest nie do podrobienia a i muzyka pełna czarów voodoo...

     I jeszcze jedna bluesowa pigułka, Nina Simone "Pastel Blues" z 1965 roku. Czarna diva bluesa z niebanalnym, silnym głosem. Beth Hart chyba słuchała jej w młodości.

      Równie stara płyta, bo z 1962 roku. Jackie McLean "Let Freedom Ring". Ten amerykański saksofonista współpracował z wielowa wielkimi jazzowego świata. Album wysoko oceniany przez krytyków.

     Krótkie ale głośne przerywniki singlowe... Converge "I Can Tell You About Pain" i "Eve" na jednej małej płytce. Ciężka i połamana muza:

     Taka ciekawostka, singiel amerykańskich protopunkowców z Death (czarne punki z Detroit) z dwoma nagraniami, North Street (z 1979) i We're Gonna Make It (1992). To drugie zalatuje country punkiem. Nagrania wydane również na płycie "III", będącej kompilacją różnych nagrań z lat 1975-1992, wydanej w 2014 roku.
DEATH - North Street
DEATH - We're gonna make it

*****
Muzyka codzienna -
samochodowa lub przed snem CD-kowa

      A w samochodzie jazz. Trio E.S.T. z płyty "Winter in Venice" z 1997 roku. Pełen przestrzeni skandynawski jazz kapeli, która na stałe wszła do kanonu europejskiego jazzu. Pulsujący emocjami spokój.
Esbjörn Svensson Trio - Second Page
E.S.T. - WINTER IN VENICE (FULL ALBUM)

      Jazz i blues, dwa pokrewne żywioły. Stevie Ray Vaughan z płyty "Soulo to Soul" z 1985 roku. Przedwcześnie zakończył życie w wypadku śmigłowca w wieku 35 lat. Pozostały nagrania pozwalające podziwiać świetną technikę, która w połączeniu z feelingiem dała niesamowite rezultaty. Do dziś lubię słuchać gdy jego gitara gada do mnie..., jak w tym swingującym kawałku:
Stevie Ray Vaughan – Gone Home
Stevie Ray Vaughan - Come On

      I jeszcze kompaktowa wersja ostatniej studyjnej płyty Ziggiego Marleya "Ziggy Marley" z 2016 roku. Miła, kołysząca muza, choć podawane tematy czasem niełatwe.
Ziggy Marley - Amen
Ziggy Marley – We Are The People




Do klika za tydzień
czarT





Autor: o 14 komentarzy:
Etykiety: , , , , , , , , ,

wtorek, 26 grudnia 2017

Do Siego...

     Przygotowania do Sylwestra w toku. Pakowanie w toku. Czas ograniczony, bo za chwilę wyjazd... stąd. Jak tu szybko podsumować ten stary rok? No... przeżyłem go i to jest sukces. Za mną pasmo sukcesów (ukończona terapia, ukończony rok, wykończony ja, wykończone łazienki). Przede mną Nowy, wspaniały ( jak wszystkie inne) Rok. Wiele planów a nie marzeń. Wyjazd do Afryki, ale tylko na dwa tygodnie. Jak zwykle Rock na Bagnie (od 6 lipca), oby bez dodatkowych wypadków zdrowotnych ze strony rodziny, jak to było w tym starym. Potężne zmiany w pracy i wiele, wiele, innych atrakcji. Obym to wytrzymał bez konsekwencji i nie zwariował z nadmiaru szczęścia. Szykuje się kolejny, pełen wyzwań czas, nuda i stagnacja raczej mi nie grożą. A gdyby przypadkiem, a gdyby jednak, mam plan awaryjny który jest w stanie porwać mnie zupełnie, dlatego go nie ruszam, bo się trochę boję. 
Życząc Wam Szczęśliwego Nowego...
przypominam dawno zapomniane przeboje, które ja jeszcze pamiętam, jako jeden z ostatnich...
W tańcu wspomnijcie mnie czasem :)

 Gary Glitter - Do You Wanna Touch Me
Sweet - The Ballroom Blitz
Slade - Mama Weer All Crazy Now
T. Rex - Get It On
SUZI QUATRO - 48 CRASH
Mud - Rocket
Creedence Clearwater Revival - Proud Mary Status Quo - Down down
NAZARETH - Bad Bad Boy

 I utwory mniej taneczne, ale pełne wspomnień... ja przy nich szalałem.
Do tego potrzebna była świeczka, mój ówczesny przyjaciel i kółko zdegustowanych, pozostałych uczestników zabawy :)
Budgie - In The Grip of Tyrefitter's Hand

 The Sex Pistols - Pretty Vacant
Dead Kennedys - California Über Alles
Może wystarczy, bo się zatańczycie na śmierć. Niech poniższe motto przyświeca wam w sylwestrowych szaleństwach:

If you want to feel good
If you want to feel alright
If you want to shake your stuff
Get some rock 'n' roll tonight
Dance, 'til your shoes are hot
Dance, 'til your nerves are shot
Dance, give it all you got
Dance, dance, ready or not....
GO Lemmy!!!!


*****
Bieżący komentarz
Kącik w którym czasem krótko skomentuję to, co dzieje się wokół, nie pozostając obojętnym politycznie, za co z góry przepraszam ... albo i nie ...

     Nie wierzę ludziom, którzy już podczas kampanii wyborczej oszukali suwerena, twierdząc, że Antoni nie zostanie Mnistrem Obrony. Został. Jeśli popełnione zostało "kłamstwo założycielskie", nie spodziewałem się po tych ludziach niczego dobrego i miałem rację. Coć gorzka to prawda... Każdy dzień pogłębia tę smutną refleksję.

*****
Raporty z przesłuchań
czyli co w mych odtwarzaczach piszczy
*
Muzyka spod igły
Winylowy kąt

    Muzyczny weekend rozpocząłem dość tradycyjnie, ale trzy pierwsze płyty tej kapeli bardzo lubię i cenię. Kameralna, klubowa muzyka, dość luzacka w nastroju. Trzecia płyta Dire Straits "Making Movies" z 1980 roku. Na tej płycie jest mój ulubiony numer:

     Post-metalowy Cult Of Luna to kapela szwedzka. Prezentują niespieszny typ mocnego grania ze wparciem elektroniki z ekspresyjnym (znaczy od czasu do czasu drącym mordę) wokalem. Szósta płyta w dyskografii i prawdziwy majstersztyk w tym gatunku. Winyl zawiera płytę "Vertikal" z 2013 roku i Ep-kę "Vertikal II".

     Jedn z wielu projektów Mike'a Pattona, łączący różne style muzyczne, od rocka po eksperymentalny jazz. Ciekawa i traktowana z przymrużeniem oka muzyka. Druga (a były trzy) płyta Mr. Bungle "Disco Volante" z 1995 roku:

     Szósty solowy album Ziggiego Marley'a to jak zwykle porcja reggae, przebojowego i nagradzanego. Ziggy Marley "Ziggy Marley" z 2016 roku:

     Klayka jazzowa z 1959 rou, płyta Johna Coltrane "Giant Steps", chyba pierwszy ważny album w jego dyskografii, na którym łamie proste wzory hard bopu...

     Pięknie wydana Ep-ka Mastodona "Cold Dark Place". Płyta w przeźroczystej folii a na winylu księżycowa noc w dziwnym miejscu, pełnym korzeni, pni i dzikich chaszczy. Mastodon gra na niej dość lekko i melodyjnie coraz dalej od sludge metalu i coraz bliżej metalu progresywnego.
Mastodon - Toe to Toes
Mastodon - Blue Walsh

     Jeden z pierwszyh hip hopowych składów i jeden z najbardziej dla rozwoju gatunku znaczących, Public Enemy i podwójny winyl z 1999 roku "There's a Poison Goin On...".

     Jeszcze jedno muzyczne zaskoczenie, choć zespół działa od 2005 roku. szwajcarski ROME gra eksperymentalny neofolk... cokolwiek to znaczy. Wokalnie przypomina mi to Sisters Of Mercy, muzycznie... trzeba posłuchać tej dość mrocznej i przesyconej elektroniką muzyki. Wydawnictwo zawiera trzy lp z materiałem z trzech pierwszych płyt zespołu: Nera (2006), Confessions D'Un Voleur D'Ames (2007), Masse Mensch Material (2008).
Rome - Hope Dies Painless

*****
Muzyka codzienna -
samochodowa lub przed snem CD-kowa

     Trzech doskonałych instrumentalistów, indywidualistów, połączonych w klasycznym fortepianowym trio pod nazwą Belovèd. Sprawcą tego muzycznego zamieszania jest leader, multiinstrumentalista, pianista, Django Bates. Piękna, stylowa płyta, mimo klasycznego składu, wyłamująca się z klasycznej formy jazzowego tria fortepianowego. Djanogo Bates' Belovèd "The Study Of Touch" z 2017 roku:
Django Bates’ Belovèd – The Study Of Touch
Django Bates’ Belovèd – Slippage Street
     Odpryski winyla King Crimson "Live in Toronto" płytka DVD dołączona do wydawnictwa z tym samym materiałem, ale tylko dźwięk (co było rozczarowaniem) na tle zdjęcia ze zmieniającymi się tytułami utworów. Muzyka ... świetna, to przecież wiecie... i jak domyślacie się z tej płyty nie mogę nic znaleźć, więc fragment innego koncertu:
KING CRIMSON - "Epitaph" (live in Tokyo) played by “21st Century Schizoid Band”

      Widespread Panic, amerykańska kapela z Aten... w Georgii to taka miesznka, typowo "jankeska", southern rocka, blues-rocka, progressive rocka, funku, hard rocka i całkiem przyjemna muzyka. Ta płyta to koncert z The Dirty Dozen Brass Band. Oj, dzieje się w dęciakach! Widespread Panic with The Dirty Dozen Brass Band"Night Of Joy" z 2004 roku.
Widespread Panic w/ The Dirty Dozen Brass Band - I Wish
... i coś z innego koncertu tych kapel:
Widespread Panic with the Dirty Dozen Brass Band Dozen- Taildragger
     Do bólu klasyczna i do bólu przewidywalna płyta polskiego Kruka. Sprawni muzycy i sprawne granie w obrębie hard-rockowego nurtu. Płyta Kruk "Before He'll Kill You" z 2009 roku.
Kruk - Be A Dream
Kruk - Before He'll Kill You




Do klika za tydzień
czarT







Autor: o 4 komentarze:
Etykiety: , , , , , , , , , , ,

piątek, 8 grudnia 2017

Odleciałem :)

     Tworzę w myślach światy, przewiduję sytuacje, wymyślam zdarzenia i wówczas często zapędzam się w zaułki bez wyjścia, gdy wyimaginowana rzeczywistość bardzo odległa jest od realnej rzeczywistości. Zapominam, że ludzie to odrębne byty niezależne od mych wyobrażeń. Kiedyś te wyobrażenia nazwałbym marzeniami, dzisiaj już nie. Istotą marzenia nie powinno być wymyślanie idealnego dla nas świata, bo ten prawie nigdy nie ma szans na zaistnienie. Marzenia realne powstają w oparciu o obserwację rzeczywistości, a nie własnego o niej wyobrażenia, ale czy te cele można jeszcze nazwać marzeniami...
     Wróciły do mnie myśli o lataniu. Znowu zabrakło mi snów w których latam. To myślenie to jeszcze nie obsesja, ale było dość dojmujące i przepojone tęsknotą za tym stanem absolutnej wolności, odczuwanym chyba tylko w snach. Myślenie i tęsknota dają jednak rezultaty, znowu uniosłem się i znowu miałem to uczucie nieograniczonej niczym wolności i siły. Owładnęło mną dojmujące odczucie, że świat snów ma jednak wpływ na realne życie, bo to poczucie przeniosło się do codzienności a wspomnienie tego sennego stanu odczuwalnie przewartościowało mą percepcję otoczenia. Deszcz leje, dojmujące zimno za oknem, a świat i tak jest piękny i znowu to ja mogę narzucać mu swą wolę lub nawet godzić się z jego porządkiem...
    ... i nie straszne mi takie lektury, a nawet wydają mi się zabawne w swym łamaniu utartych schematów, czy nawet dogmatów myślenia. Tego rodzaju rozważania nie zajmują już mej głowy, ale dobrze mieć świadomość, dobrze mieć "koło ratunkowe", bo gdzieś w podświadomości ten temat istnieje. Godzę się z nim zamiast go wypierać, czy bać się wiecznego potępienia. Wszystko pozostaje w gestii decyzji każdego realnego bytu ludzkiego. Ja jestem dzisiaj od takiej decyzji bardzo daleko.
     "Myśl, że mamy się zabić, robi nam dobrze. Żaden temat nie daje nam większego wytchnienia; zająwszy się nim, wnet zaczynamy oddychać. Rozmyślanie o nim wyzwala niemal w takiejż mierze, jak sam akt.
   Im dalej znalazłem się na skraju czasu, tym silniej perspektywa wymknięcia się mu w zupełności na powrót włącza mnie w istnienie, stawia na równej stopie z żyjącymi, nadaje mi jakąś dostojność.Perspektywa ta, bez której nie mogę się obejść, wyciągała mnie ze wszystkich kryzysów, zwłaszcza pozwalała mi przetrwać okresy, gdym do nikogo nie miał żadnej pretensji, gdy byłem niczym młody bóg. Bez jej wsparcia, bez czerpania z niej nadziei raj wydałby mi się najgorszą z kaźni. Ileż to razy powtarzałem sobie, że gdyby nie myśl o samobójstwie, zabiłbym się natychmiast! Umysł, którym ona zawładnie, będzie ją hołubił, ubóstwiał, oczekiwał od niej cudów. Zupełnie jak tonący człowiek, który by się czepiał myśli o katastrofie statku."
Emil Cioran "Zły demiurg"

 Ja wiem, czy to dobra lektura w poczekalni przed zabiegiem ...
     

*****
Bieżący komentarz
Kącik w którym czasem krótko skomentuję to, co dzieje się wokół, nie pozostając obojętnym politycznie, za co z góry przepraszam ... albo i nie ...

      Rządząca partia broni świetnej pani premier, a ta chwilę później składa rezygnację. Czuję, nie po raz pierwszy, że ktoś robi ze mnie idiotę i ja mam się z tego cieszyć. Wszystko w mię dobra Polski, narodu polskiego. Co do Polski to mogę nawet przyjąć tę argumentację, ale ICH Polski. Co do narodu mam zupełnie inną wizję mego dobra, no chyba, że ja nie jestem narodem ani suwerenem, a właśnie tak zaczynam się czuć. Zamiast budować, niszczycie mą dumę, gdy wstawanie z kolan zmusza mnie do ich zgięcia...

*****
Raporty z przesłuchań
czyli co w mych odtwarzaczach piszczy
*
Muzyka spod igły
Winylowy kąt

     Kanadyjscy punkowi hardcorowcy z Toronto. Krótko, na temat, ostro. Poza tym, pod inną nazwą, bawią się jako cover band Bat Sabbath... czyli chyba nie trzeba wyjaśniać jaki zespół "coverują". Cancer Bats "Birthing The Giant", debiut z 2006 roku.

     Bardzo korzenne roots reggae, I.Roy "Presenting I.Roy" z 1973 roku. I.Roy to jamajski DJ, który szczyt twórczy miał wlatach 70-tych. 

     Progresywny metal grany przez muzyków z Waszyngtonu, balansujący na pograniczu jazz rocka. Płyta z 2016 roku, Animals As Leaders "The Madness Of Many":

     Składanka "The Best Of Louis Armstrong"... cóż dodać, nieśmiertelny głos i trąbka:

     Reedycja (20.10.2017) najbardziej znanej, a może i najlepszej, płyty The Smiths "The Queen Is Dead" z 1986 roku. Pięknie wydany pięciopłytowy box z oryginalną płytą, dwiema z dodatkami i dwiema z koncertem z Bostonu. Łakomy kąsek i piękne gitarowe granie do niebanalnych tekstów Morrisseya.
The Smiths - The Boy With The Thorn In His Side


*****
Muzyka codzienna -
samochodowa lub przed snem CD-kowa

     CD wyjęte z płyty winylowej, które zagościło na dłużej w odtwarzaczu samochodowym. Ziggy Marley "Fly Rasta". Płyta nagrodzona nagrodą Grammy, wbrew pogodzie kołysała i rozgrzewała:

     Vargas Blues Band "Blues latino" z 1994 roku. Trzecia płyta Javiera Vargasa ze swym zespołem. Mieszanka bluesa i rocka z latynowskimi naleciałościami. Moim zdaniem nagrywał lepsze płyty, co nie znaczy, że nie ma na niej niezłych numerów, a na pewno komercyjnych. Na tej płycie pomagał mu m.in. Chris Rea.
Chris Rea & Vargas Blues Band - Do You Believe In Love?
Vargas Blues Band - Blues Latino

     Jeszcze jedna bluesowa płyta. Ta jednak bardzo mi się podoba. The Derek Trucks Band "Songlines" z 2006 roku. Stylowa amerykańska muzyka bluesowa z kręgu Allmanów, bo Derek był bratankiem perkusisty Allmanów i zadebiutował w tym zespole mając 11 lat. Allmani, to oczywiście The Allman Brothers Band... Derek jes bardzo wysoko notowany na liście gitarzystów wszech czasów, co nie jest bezpodsawne i słychać to bardzo dobrze :) Dwa numery z tej płyty, które pozostaną na długo w pamięci i chętnie do nich wracam:
The Derek Trucks Band - Sahib Teri Bandi/Maki Madni
The Derek Trucks Band - Chevrolet






Do klika za tydzień
czarT






Autor: o 5 komentarzy:
Etykiety: , , , , , , ,

piątek, 24 listopada 2017

Pokoncertowa fotorelacja

     Wszystkich którzy nie widzieli zdjęć na fejsie, zapraszam na fotorelację. Koncert jak zwykle udany, innych dotychczas nie mieliśmy. Publiczność wyrobiona muzycznie, wrażliwa i wyrafinowana... 
Po koncercie woła mnie jeden ze znajomych, 
-mam do ciebie jedno pytanie
-wal
-gdzie kupiłeś te szelki...
Miłego oglądania, 
czekam na pytania


Gwiazdy geriatrocka przybyły


Tak tu cicho przed burzą ...


Najpierw powoli...

Koszulka Dillingera jest!!!

Pan Tadeusz

Pan Sułek

Gdzie ja jestem??

Basuję sobie a muzom ... się nie przejmuję

Pan czarT

Rośnie nowe pokolenie fanów


Trochę gadamy..

Trochę gramy...

Trochę śpiewamy...

Jaki to chwyt?


Leader

Pomoc wokalna

Gdzie kupiłeś te szelki?

Pani Guśka... mamuśka

Po pierwsze...

SKS!!! Taniec z laskami

Nie jest lekko...

SKS!!!

Niezłe laski

SKS!!!

Guśka in blue

Ale jaja...

Pan Sarna

Znowu laski???

Chwila odpoczynku Teraz się gra nie spiewa

Zmiana tonacji... kolorystycznej

Łapki z tyłu... znaczy coś poważnego

Na scenie Mahoń i jego gitara

Obywatel NIP w swej całej krasie

Ładnie grał

Marynareczka, czyli Dziworyj... przepraszam, Wodzirej

Tadzio in blue

Będziesz Wodzirejem, korowód podąży za tobą...

Międzynarodówka!!!















Koszulka poszszszszła 











































Córuś 



Fani poprosili o zdjęcie. Nie mogłem odmówić...



Kamera kręci sama, pod warunkiem, że jest włączona








Dziękujemy wszystkim !!!!

     Dzień po koncercie spędziliśmy kibicując znajomym bluesmanom w naszym garażu, czyli próbowni w Ogrodniczkach. Ja pobawiłem się trochę nową kamerą, bo taka zabawa, bawiąc uczy a w tej dziedzinie jeszcze dużo nauki przede mną...



*****
Bieżący komentarz
Kącik w którym czasem krótko skomentuję to, co dzieje się wokół, nie pozostając obojętnym politycznie, za co z góry przepraszam ... albo i nie ...

     W jednym z programów, doradca Prezydenta na zaczepne pytanie dziennikarza, jak mają się czuć w naszym kraju nie patrioci, dowcipnie i szczerze odpowiedział, że źle. Może i było to dowcipne, ale wymowa jest przerażająca. Przerażająca, gdy się uświadomi, że to rządzący będą uznawali, ba, już uznają, kto jest a kto nie jest patriotą. Wynika z tego, że wszyscy, którzy zostaną uznani przez władzę, za nie patriotów, mają się czuć źle. A ta władza i jej przywódca, bardzo łatwo określają swych politycznych adwersarzy i ludzi którzy się z nimi po prostu nie zgadzają, jako zdrajców, kanalie, czyli ludzi którzy patriotami z pewnością nie są. Wszyscy nie "nasi", mają czuć się źle... i wiem, że ta władza nie ustanie w swych wysiłkach.
Ja już się tak czuję

*****
Raporty z przesłuchań
czyli co w mych odtwarzaczach piszczy
*
Muzyka spod igły
Winylowy kąt

     Protoplaści punka, którzy nie wiedzieli jeszcze, że grają punkowo. Legendarny debiut MC5 z 1969 roku "Kick Out The Jams" to zapis koncertu, co już jak na debiut jest ewenementem, ale trudno było w studio odtworzyć tę energię.
MC5 - Kick Out The Jams
MC5 - Come Together

      "Station to Station", album Davida Bowie z 1976 roku. Płyta poprzedza słynną berlińską trylogię (Low (1977), "Heroes" (1977), (1979)), a muzycznie penetruje klimaty funk i niemieckiego krautrocka. David w nowym wcieleniu jako The Thin White Duke.

     Solowa płyta najstarszego syna Boba Marleya, Ziggy'iego "Fly Rasta" z 2014 roku. W 2015 płyta ta zdobyła nagrodę Grammy za najlepszy album reggae. Nowocześnie grana muzyka roots :) Na początek przebojowy ...
Ziggy Marley - I Don't Want to Live on Mars
Ziggy Marley ft. U-Roy - Fly Rasta

     Wydana w 2013 roku płyta "Charlie Parker with Strings" to zbiór utworów tego amerykańskiego saksofonisty w aranżacjach z sekcją smyczkową. Zawiera oryginalną płytę z 1955 roku plus sześć utworów, które nie znalazły się na tej płycie. Stylowy jazz z lat 50-tych.
Charlie Parker with Strings - April In Paris
Charlie Parker with Strings - Just Friends

*****
Muzyka codzienna -
samochodowa lub przed snem CD-kowa

     Na początek bardzo dobry koncert z DVD. Mastodon "Live at the Aragon", czyli zapis wykonanej na żywo w Aragon Ballroom 17 października 2009 roku, świetnej płyty "Crack The Skye". Autentyczne emocje przy oglądaniu i słuchaniu...

     Szalona płyta Dead Cross spod znaku hardcore punk. Skład tej supergrupy to starzy wyjadacze: gitarzysta Mike Crain (Retox), basista Justin Pearson (the Locust, Head Wound City, Retox), perkusista Dave Lombardo (Slayer, Fantômas) i wokal Mike Patton (Faith No More, Fantômas). Muzyka równie szalona jak skład:
I coś na kształt przeboju:

     Wydany w 2005 roku składankowy album Nirvany "Sliver The Best Of The Box" zawiera nagrania demo, nagrania z prób, nagrania domowe. Ciekawostka pokazująca Kurta czasem tylko z akustyczną gitarą (brzmi jak kumpel przy ognisku) i kilka wczesnych wersji wielkich przebojów. Baardzo luubię !!!!
     Przedwcześnie odszedł, ale zostały nagrania. Prawdziwy wirtuoz gitary porównywany z Hendrixem, Stevie Ray Vaughan z płyty "Couldn't Stand The Weather" z 1984 roku:
Stevie Ray Vaughan and Double Trouble - Couldn't Stand the Weather
Stevie Ray Vaughan and Double Trouble- Voodoo Chile (Slight Return)

      Jazzowy projekt w którym warszawa spotyka się z Nowym Jorkiem w prezentacji muzycznej. Najlepszy chyba obecnie polski gitarzysta jazzowy, Marek Napiórkowski z amerykańskim perkusistą, kubańskim pianistą i polskim basistą, buduje muzyczny most między miastami i kontynentami. Marek Napiórkowski "WAW NYC" z 2017 roku ... jeszcze ciepła :)
Marek Napiórkowski WAW-NYC - The Way
Marek Napiórkowski WAW-NYC - Joyful Souls

     Znowu skusiłem się na przesłuchanie płyty Barbary Hendricks. Wspaniały głos, doskonała technika śpiewu klasycznego i ... zupełny brak feelingu w muzyce popularnej i jazzowej. Barbara Hendricks "Tribute to George Gershwin - It's Wonderful" z 2001 roku to płyta na której zespół gra stylowo i jazzowo a Barbara pięknie śpiewa, z tym, że to dwie różne bajki i w mym aparacie percepcji odbieram to jak zgrzyt.
W linku koncert z Olimpii, dużo lepszy niż płyta studyjna ... tu jest jakieś "życie".
Barbara Hendricks chante Gershwin à L'Olympia de Paris. 2001




Do klika za tydzień
czarT

Autor: o 2 komentarze:
Etykiety: , , , , , , , , ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)